Osoby poszukujące informacji na temat sylwetek kardynałów - nie tylko żyjących, ale również postaci historycznych - oraz konklawe zachęcam do odwiedzenia dwóch niezwykle dokładnie prowadzonych anglojęzycznych serwisów:
Catholic Hierarchy - świetny serwis Dawida M. Cheneya, poświęcony nie tylko kardynałom, historii konklawe, ale także wszystkim bieżącym nominacjom w Kościele Rzymskokatolickim na poziomie nominacji biskupich i wyższym
W związku z faktem zrzeczenia się przez papieża Benedykta XVI urzędu papieskiego i trwającymi przygotowaniami do konklawe, mającego wyłonić kolejnego Następcę Św. Piotra, przygotowaliśmy w ramach strony parafialnej serwis poświęcony właśnie wydarzeniom związanym konklawe - do zapoznania się z którym serdecznie zapraszamy.
W Kościele trwa od dnia 28 lutego 2103 r. od godz. 20:00 specjalny okres sede vacante (pusta katedra/tron). Nie ma Papieża. W swych funkcjach zostali zawieszeni wszyscy zwierzchnicy i członkowie dykasterii Kurii Rzymskiej, z wyjątkiem szefa Kamery Apostolskiej (sekretarz stanu kard. Tarcisio Bertone SDB), penitencjarza większego (kard. Manuel Monteiro de Castro), jałmużnika (abp Guido Pozzo), wysłanników papieskich oraz wikariuszy generalnych dla Rzymu (kard. Agostino Vallini) i Watykanu (kard. Giuseppe Bertello). Nad zwyczajną działalnością watykańskich urzędów czuwają sekretarze dykasterii. Nie mogą one jednak podejmować działań, które wymagają zgody prefekta lub ogółu członków dykasterii. Podczas wakatu Stolicy Apostolskiej Substytut Sekretariatu Stanu, jak również Sekretarz ds. relacji z Państwami oraz Sekretarze Dykasterii Kurii Rzymskiej nadal kierują swymi Urzędami i odpowiadają za nie przed Kolegium Kardynałów. Podobnie nie ustaje urząd i władza Legatów papieskich.
W okresie sede vacante nad Kościołem władze sprawuje Kolegium Kardynalskie - na czele którego jako dziekan stoi poprzedni sekretarz stanu kard. Angelo Sodano. Zwołuje on kardynałów na poszczególne kongregacje.
Kardynałowie sprawują władzę za pośrednictwem dwóch gremiów, zwanych kongregacjami: generalną i partykularną. W skład pierwszej wchodzą wszyscy przybyli na nią purpuraci (również ci, którzy przekroczyli 80. rok życia). Gremium to decyduje o wszystkich ważnych sprawach. Nie może jednak zmieniać prawa kościelnego, zwłaszcza w odniesieniu do konklawe. Wszystkie ważniejsze decyzje będą musiały zostać zatwierdzone przez przyszłego Papieża. Natomiast kongregację partykularną tworzy kardynał kamerling oraz trzech wylosowanych na trzy dni elektorów, po jednym z każdego z trzech kardynalskich stopni: biskupów, prezbiterów i diakonów. Gremium to sprawuje władzę wykonawczą.
W czasie jednej z pierwszych kongregacji kardynałowie mają między innymi powierzyć dwom duchownym przeprowadzenie dla kardynałów dwóch rozważań dotyczących aktualnych problemów Kościoła o wymagań wynikających stąd dla nowego papieża. Ponadto zaaprobować wydatki wynikłe w okresie sede vacante, zatroszczyć się o anulowanie Pierścienia Rybaka i ołowianej pieczęci, z jakimi są wysyłane Listy Apostolskie, przydzielić przez losowanie pokoje Kardynałom elektorom oraz ustalić dzień i godzinę rozpoczęcia głosowania.
W związku z rozpoczęciem okresu sede vacante kard. Angelo Sodano, dziekan Kolegium Kardynalskiego, zwołał w dniu 01 marca 2013 r. jego pierwszą kongregację generalną. Odbędzie się ona w poniedziałek 04 marca 2013 r. o 9:30 rano w Sali Synodu Biskupów. Jeszcze tego samego dnia o 17:00 po południu wszyscy kardynałowie zbiorą się ponownie w tym samym miejscu na drugiej kongregacji generalnej.
Polskę na nadchodzącym konklawe reprezentować będzie 4 purpuratów w wieku elektorskim (poniżej 80 lat, których krótkie noty biograficzne prezentujemy według kolejności kreacji kardynalskiej.
kardynał Zenon Grocholewski
Urodzony 11 października 1939 r., 73 lata, wyświęcony na kapłana w 1963 r., należący do prezbiterium archidiecezji poznańskiej. Doktor prawa kanonicznego, w latach 1972-1999 pracownik Najwyższego trybunału Sygnatury Apostolskiej (będąc także jego prefektem od 1998 r.). Mianowany biskupem tytularnym Agropolis w dniu 21 grudnia 1982 r. oraz sekretarzem Najwyższego trybunału Sygnatury Apostolskiej. Święcenia biskupie otrzymał z rąk bł. Jana Pawła II w dniu 06 stycznia 1983 r. Od dnia 15 listopada 1999 r. prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego. Kreowany kardynałem-diakonem w dniu 21 lutego 2001 r. z tytułem San Nicola in Carcere (od dnia 21 lutego 2011 r. kardynał-prezbiter tego samego tytułu). Brał udział w konklawe po śmierci bł. Jana Pawła II w 2005 r.
kardynał Stanisław Dziwisz
Urodzony 27 kwietnia 1939 r., 73 lata, wyświęcony na kapłana 23 czerwca 1963 r., należący do prezbiterium archidiecezji krakowskiej. Po 2 latach pracy duszpasterskiej w Makowie Podhalańskim wieloletni (1966-2005) kapelan i osobisty sekretarz Karola Wojtyły jako biskupa i administratora archidiecezji krakowskiej, metropolity krakowskiego i papieża. Doktorat z historii Kościoła bronił już jako kapelan papieski. Mianowany 07 lutego 1998 r. biskupem tytularnym San Leone i proprefektem Domu Papieskiego, święcenia biskupie przyjął w dniu 19 marca 1998 r. z rąk bł. Jana Pawła II. 29 września 2002 r. wyniesiony do godności arcybiskupa tytularnego ad personam. W dniu 03 czerwca 2005 r. mianowany przez Benedykta XVI metropolitą krakowskim jako następca kard. Franciszka Macharskiego. 24 marca 2006 r. kreowany kardynałem-prezbiterem z tytułem Santa Maria del Popolo.
kardynał Stanisław Ryłko
Urodzony 04 lipca 1945 r., 67 lat, wyświęcony na kapłana 30 marca 1969 r., należący do prezbiterium archidiecezji krakowskiej. Studiował nauki społeczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, był wicerektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, sekretarzem Komisji ds. Apostolstwa Świeckich Konferencji Episkopatu Polski. W latach 1987-1992 był kierownikiem biura Sekcji Młodzieżowej Papieskiej Rady ds. Świeckich, zaś następnie w latach 1992-1995 pracował w sekcji polskiej Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. W dniu 20 grudnia 1995 r. mianowany arcybiskupem tytularnym Novica i sekretarzem Papieskiej Rady ds. Świeckich. Święcenia biskupie otrzymał w dniu 06 stycznia 1996 r. z rąk bł. Jana Pawła II. Od dnia 04 października 2003 r. przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich. Kreowany kardynałem-diakonem z tytułem Sacro Cuore di Cristo Re w dniu 24 listopada 2007 r.
kardynał Kazimierz Nycz
Urodzony 01 lutego 1950 r., 63 lata, święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1973 r., należący do prezbiterium archidiecezji krakowskiej. W latach 1973-1981 pracował duszpastersko, przygotowując doktorat. W latach 1981-1987 był wykładowcą katechetyki na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, będąc pracownikiem w Wydziale Katechetycznym Kurii Metropolitalnej w Krakowie. W latach 1987-1988 wicerektor krakowskiego wyższego seminarium duchownego. 16 kwietnia 1988 r. mianowany biskupem tytularnym Villa Regis i sufraganem krakowskim, święcenia biskupie przyjął 04 czerwca 1988 r. z rąk kard. Franciszka Macharskiego. 09 czerwca 2004 r. mianowany przez bł. Jana Pawła II biskupem koszalińsko-kołobrzeskim, zaś 03 marca 2007 r. przez Benedykta XVI metropolitą warszawskim. 20 listopada 2010 r. kreowany kardynałem-prezbiterem z tytułem Santi Silvestro e Martino ai Monti.
Poza wyżej wymienionymi, do kolegium kardynalskiego należy dalszych 4 purpuratów, którzy nie wezmą udziału w konklawe w 2013 r. wobec faktu ukończenia 80 roku życia:
kardynał Franciszek Macharski - urodzony 20 maja 1927 r., emerytowany metropolita krakowski, kreowany kardynałem 30 czerwca 1979 r.
kardynał Henryk Gulbinowicz - urodzony 17 października 1923 r., emerytowany metropolita wrocławski, kreowany kardynałem 25 maja 1985 r.
kardynał Stanisław Nagy SCI - urodzony 30 września 1921 r., sercanin (członek Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego), profesor teologii fundamentalnej, arcybiskup tytularny Holar, kreowany kardynałem 21 października 2003 r.
kardynał Marian Jaworski - urodzony 21 sierpnia 1926 r., emerytowany metropolita lwowski (Ukraina), mianowany kardynałem in pectore 21 lutego 1998 r., kreowany kardynałem 21 lutego 2001 r. (jego nazwisko ujawniono 28 stycznia 2001 r.)
W skład kolegium kardynalskiego wchodzą także 2 purpuraci polskiego pochodzenia, którzy osiągnęli już wiek emerytalny:
kardynał Edmund Kazimierz (Casimir) Szoka - urodzony 14 września 1927 r., były biskup Gaylord w Michigan i metropolita Detroit (USA), były prezydent Prefektury Spraw Ekonomicznych Stolicy Świętej, były prezydent Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego oraz Gubernatoratu Państwa Watykańskiego, kreowany kardynałem 28 czerwca 1988 r.
kardynał Adam Maida - urodzony 18 marca 1930 r., były biskup Green Bay w Wisconsin, emerytowany metropolita Detroit (USA) i superior misji sui iuris na Kajmanach, kreowany kardynałem 26 listopada 1994 r.
Dla osób, które chcą się włączyć szczególnie opiekę modlitewną nad kolegium kardynalskim w okresie zbliżającego się konklawe - powstała bardzo ciekawa inicjatywa, utworzona przez grupę Młodzież 2000 z Niemiec.
Otóż przez specjalnie utworzony serwis możliwe jest dokonanie "adopcji" kardynała. Wystarczy podać swoje dane osobowe, adres e-mail i zarejestrować się w bazie - a zaraz otrzymujemy dane osobowe kardynała, wylosowanego przez system specjalnie dla nas, którego można w szczególny sposób wspierać duchowo w tym wyjątkowym czasie oczekiwania na kolejnego następcę św. Piotra.
W ósmej sesji kongregacji kardynałów w piątek 08 marca 2013 r. wzięło udział 145 kardynałów. 115 kardynałów-elektorów m.im. wybierało pokoje w Domu Św. Marty, w którym będą zakwaterowani na czas konklawe (wybudowany przez Jana Pawła II w związku z trudnymi warunkami, w jakich musieli mieszkać purpuraci w toku wcześniejszych wyborów papieży, m.in. w 1978 r.)
Kolegium kardynalskie zadecydowało, że konklawe mające na celu wybór następcy Benedykta XVI rozpocznie się we wtorek 12 marca 2013 r. pomimo pojedynczych głosów, sugerujących, aby rozpocząć je już w niedzielę 10 marca 2013 r.
Ramowy plan konklawe:
wtorek 12 marca 2013 r.
10:00 - Msza Święta pro eligendo papa (o wybór papieża) pod przewodnictwem dziekana kolegium kardynalskiego kard. Angelo Sodano
15:45 - kardynałowie wprowadzają się do Domu św. Marty w Watykanie
16:30 - rozpoczęcie procesji elektorów do Kaplicy Sykstyńskiej, przechodząca przez Kaplicę Paulińską
w Kaplicy Sykstyńskiej - złożenie przysięgi zachowania tajemnicy (personel pomocniczy złoży ją w Kaplicy Paulińskiej w poniedziałek 11 marca 2013 r. o godz. 17:30), wygłoszenie formuły extra omnes, medytacja kard. Prospero Grecha OSA oraz pierwsze głosowanie (o ile kardynałowie zdecydują się do niego przystąpić)
19:15 - nieszpory po pierwszym głosowaniu w Kaplicy Sykstyńskiej
19:30 - powrót kardynałów do Domu Św. Marty
20:00 - kolacja
kolejne dni konklawe
6.30-7.30 - śniadanie w Domu Św. Marty
7.45 - przejście do Pałacu Apostolskiego, gdzie w Kaplicy Paulińskiej kardynałowie odprawią Mszę Świętą
9.30 - wejście do Kaplicy Sykstyńskiej, modlitwa „Ora media”, pierwsze dwa głosowania w danym dniu
11.00/12.00 - dym po 1 i 2 głosowaniu
12.30 - powrót kardynałów elektorów do Domu Św. Marty
13.00 - obiad
16.00 - powrót elektorów do Kaplicy Sykstyńskiej, kolejne 2 (3 i 4 danego dnia) głosowania
17.30/19.00 - dym po 3 i 4 głosowaniu
19.15 - nieszpory
19.30 - powrót elektorów do Domu Św. Marty
20.00 - kolacja kardynałów
Zgodnie z punktem 74 konstytucji apostolskiej Universi Dominici Gregis (z uwzględnieniem zmian dokonanych motu proprio Benedykta XVI z lutego 2013 r.) jeśli po 3 dniach nie ma wyboru papieża, następuje dzień przerwy na modlitwę i refleksję. Po czym siedem głosowań. Jeśli nie ma dalej papieża, kolejny dzień przerwy i kolejne 7 głosowań, po czym kolejny dzień przerwy i 7 głosowań. W sumie mogą być 34 głosowania. Jeśli i po tym cyklu nie będzie nowego papieża to przewidziany jest słynny „pojedynek” między dwoma najsilniejszymi kandydatami.
Nowo wybrany papież ukazuje się na loggi Bazyliki św. Piotra prawdopodobnie ok. 40 minut po pojawieniu się białego dymu.
Panie Jezu Chryste, Ty nauczyłeś nas, abyśmy byli miłosierni, jak Ojciec nasz niebieski i powiedziałeś nam, że kto widzi Ciebie, widzi także i Jego. Ukaż nam Twoje oblicze, a będziemy zbawieni. Twój wzrok pełen miłości uwolnił Zacheusza oraz Mateusza od niewoli pieniądza, a nierządnicę i Magdalenę od szukania szczęścia wyłącznie w rzeczach stworzonych. Wzrok ten sprawił, że Piotr zapłakał po zdradzie, a żałujący Dobry Łotr usłyszał zapewnienie o Raju. Pozwól nam tak wysłuchać słów, które wypowiedziałeś do Samarytanki, jakbyś je wypowiedział do kazdego nas: O, gdybyś znała dar Boży!
Ty, który jesteś Obliczem widzialnym Ojca niewidzialnego, Boga, który objawia swoją wszechmoc przede wszystkim przez przebaczenie i miłosierdzie: spraw, aby Kościół na świecie stał się widzialnym obliczem Ciebie, swojego Pana zmartwychwstałego i uwielbionego. Ty zechciałeś również, aby Twoi słudzy przybrani byli w słabość po to, aby mogli okazywać słuszne współczucie tym, którzy trwają w niewiedzy i błędzie: niech każda osoba, która się do nich zwraca, czuje się oczekiwana, kochana oraz doświadcza przebaczenia od Boga.
Poślij Twojego Ducha i uświęć wszystkich nas Jego namaszczeniem, aby Jubileusz Miłosierdzia był rokiem łaski od Pana, a Twój Kościół z odnowionym entuzjazmem mógł nieść dobrą nowinę ubogim, głosić wolność więźniom i uciśnionym oraz przywracać wzrok niewidomym.
Prosimy o to za wstawiennictwem Maryi, Matki Miłosierdzia, Ciebie, który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Homilia Papieża Franciszka wygłoszona z okazji Nabożeństwa Pokutnego w IV niedzielę Wielkiego Postu AD 2015
Również w tym roku w wigilię IV Niedzieli Wielkiego Postu zebraliśmy się, aby celebrować liturgię pokutną. Łączymy się z wieloma chrześcijanami, którzy w każdej części świata przyjęli zaproszenie do przeżywania tej chwili jako znaku dobroci Pana. Sakrament Pojednania pozwala nam bowiem zbliżyć się z ufnością do Ojca, aby mieć pewność Jego przebaczenia. On naprawdę jest „bogaty w miłosierdzie” i z obfitością rozciąga je na tych, którzy zwracają się do Niego szczerym sercem. To, że jesteśmy tutaj, aby doświadczyć Jego miłości, jest przede wszystkim owocem Jego łaski. Jak przypomniał nam apostoł Paweł, Bóg nigdy nie przestaje okazywać bogactwa swego miłosierdzia w ciągu wieków. Przemiana serca, która prowadzi nas do wyznawania grzechów, jest „darem Boga”, prezentem, to „Jego dzieło” (Ef 2,8-10). Bycie dotkniętym z czułością Jego dłonią, ukształtowanym Jego łaską, pozwala nam zbliżyć się do kapłana z naszymi grzechami bez lęku, ale z pewnością, że on nas przyjmie w imię Boga i zrozumie pomimo naszej nędzy, zbliżyć się bez żadnego adwokata obrońcy. My mamy tylko jednego (obrońcę), który oddał życie za nasze grzechy. To On, wraz z Ojcem, zawsze nas bronią. Odchodząc z konfesjonału, będziemy czuć Jego moc, która przywraca życie i przywraca entuzjazm wiary. Po spowiedzi będziemy jak nowo narodzeni.
Ewangelia, którą słyszeliśmy (Łk 7,36-50), otwiera drogę nadziei i pocieszenia. Dobrze jest poczuć na sobie współczujące spojrzenie Jezusa, tak jak poczuła je grzeszna kobieta w domu faryzeusza. W tym fragmencie uporczywie powracają dwa słowa: „miłość” i „sąd”. Jest miłość grzesznej kobiety, która się uniża przed Panem; ale najpierw jest miłosierna miłość Jezusa do niej, która popycha ją, by podeszła. Jej płacz skruchy i radości obmywa stopy Mistrza; swoimi włosami wyciera je z wdzięcznością; pocałunki są czystym wyrazem jej miłości; a pachnące olejki obficie wylane potwierdzają, jak bardzo jest On dla niej drogi. Każdy gest tej kobiety mówi o miłości i wyraża pragnienie, aby mieć niezachwianą życiową pewność: pewność, że zostało jej wybaczone. I to pragnienie jest cudowne! Jezus jej tę pewność daje: przyjmując ją, ukazuje jej miłość Boga do niej, właśnie do niej, publicznej grzesznicy! Miłość i przebaczenie są jednoczesne: Bóg przebacza wiele, wszystko, bo „bardzo umiłowała” (Łk 7,47); ona adoruje Jezusa, bo czuje, że w Nim jest miłosierdzie, a nie potępienie. Dzięki Jezusowi Bóg odrzuca jej liczne grzechy za siebie, już więcej o nich nie pamięta (por. Iz 43,25). I to jest tez prawdą, że Bóg, kiedy przebacza, nie pamięta ich. Wielkie jest Boże przebaczenie! Teraz zaczyna się dla niej nowy etap; miłość zrodziła ją do nowego życia.
Ta kobieta rzeczywiście spotkała Pana. W milczeniu otworzył jej serce; w jej cierpieniu dostrzegł skruchę za jej grzechy; z jej płaczu zaś uczynił wołanie do Bożej dobroci o przebaczenie. Nad nią nie będzie żadnego innego sądu jak tylko ten, który pochodzi od Boga, a który jest sądem miłosierdzia. Protagonistą tego spotkania jest oczywiście miłość, która wykracza poza sprawiedliwość. Faryzeusz, gospodarz domu, Szymon przeciwnie: nie potrafi odnaleźć drogi miłości. Wszystko jest wyliczone, przemyślane… Zatrzymał się na aspekcie formalnym. To jest cos brzydkiego, formalna miłość, nie do zrozumienia. Nie jest on w stanie uczynić następnego kroku, aby wyjść na spotkanie z Jezusem, który niesie mu zbawienie. Szymon ograniczył się do zaproszenia Jezusa na obiad, ale nie ugościł Go do końca dobrze. W swoich myślach powołuje się tylko na sprawiedliwość i tym sposobem błądzi. Jego osąd kobiety oddala go od prawdy i nie pozwala mu nawet dostrzec, kim jest jego gość. Zatrzymał się na powierzchni – na formalizmie – nie był w stanie wglądnąć w serce. Wobec Jezusowej przypowieści i pytania, który ze sług bardziej miłował, faryzeusz udziela poprawnej odpowiedzi: „Sądzę, że ten, któremu więcej darował”. A Jezus nie zostawia tego bez komentarza: „Słusznie osądziłeś”. Tylko wtedy, gdy osąd Szymona odnosi się do miłości, wówczas jest on słuszny.
Ta uwaga Jezusa popycha nas do tego, aby nigdy nie zatrzymywać się na tym, co zewnętrzne, szczególnie wobec drugiego człowieka. Jesteśmy zaproszeni, aby patrzeć głębiej, spoglądać w serce, aby dostrzec, do jakiej wielkoduszności zdolny jest każdy człowiek. Nikt nie może zostać wykluczony z Bożego miłosierdzia. Każdy zna drogę, która nas do niego zbliża, a Kościół jest domem, do którego Bóg wszystkich zaprasza i nikogo nie odrzuca. Jego drzwi pozostają zawsze otwarte, aby każdy, kto zostanie dotknięty przez łaskę, mógł odnaleźć pewność przebaczenia. Im większy jest grzech, tym większa musi być miłość, którą Kościół wyraża względem tych, którzy się nawracają. Z jaką miłością spogląda na nas Jezus! Z jaka miłością leczy On nasze grzeszne serce! Nigdy nie przestraszają Go nasze grzechy. Pomyślmy o synu marnotrawnym, kiedy to postanowił wrócić do ojca. Układa sobie mowę, ale ojciec nawet nie pozwala mu mówić, tylko go obejmuje (por. Łk 15,17-24). Tak Jezus postępuje z nami. “Ojcze, mam wiele grzechów…” – Ale On będzie szczęśliwy, jeśli pójdziesz: obejmie cię z wielką miłością. Nie bać się!
Drodzy bracia i siostry, często myślałem o tym, w jaki sposób uczynić bardziej czytelną misję Kościoła jako świadka miłosierdzia. Jest to droga, która rozpoczyna się od duchowego nawrócenia. Z tej racji zdecydowałem się ogłosić Nadzwyczajny Jubileusz, w którego centrum znalazłoby się Boże miłosierdzie. Będzie to Rok Święty Miłosierdzia. Pragniemy go przeżywać w świetle słów Pana Jezusa: „Bądźcie miłosierni jak Ojciec” (por. Łk 6,36). Szczególnie spowiednicy, powinni okazywać dużo miłosierdzia.
Ten Rok Święty rozpocznie się w najbliższą uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP i zakończy się 20 listopada 2016 r., w niedzielę Chrystusa Króla wszechświata i żywego oblicza Ojcowskiego miłosierdzia. Powierzam organizację tego Jubileuszu Papieskiej Radzie ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, aby zechciała go animować jako nowy etap drogi Kościoła w jego misji zanoszenia każdej osobie Ewangelii miłosierdzia.
Jestem przekonany, że cały Kościół – który ma wielką potrzebę miłosierdzia, ponieważ jesteśmy grzesznikami – zdoła odnaleźć w tym jubileuszu radość odkrywania na nowo i czynienia owocnym miłosierdzia Bożego, poprzez które wszyscy jesteśmy wezwani do świadczenia pociechy każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie naszych czasów. Nie zapominajmy, że Bóg wybacza wszystko i że Bóg wybacza zawsze. Nie ustawajmy w proszeniu o przebaczenie. Zawierzajmy już od teraz ten Rok Matce Miłosierdzia, aby zwróciła ku nam swoje spojrzenie i czuwała nad naszą drogą: naszą drogą pokuty, naszą drogą z sercem otwartym przez cały rok, aby otrzymać Boże przebaczenie, otrzymać Boże miłosierdzie.
Poniższy dział powstał z myślą o bieżącym informowaniu na temat wydarzeń konklawe - tj. wyborom papieża - odbywającemu się w marcu 2013 r., w wyniku którego następcą św. Piotra został papież Franciszek.
Obecnie dział pozostaje jako pamiątka tych wydarzeń.
W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny AD 2015 - czyli w dniu 08 grudnia 2015 r. - rozpoczął się w Kościele Rok Jubileuszowy, związany z nadzwyczajnym jubileuszem Miłosierdzia - który trwał do niedzieli Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata AD 2016 czyli do dnia 20 listopada 2016 r.
Logo oraz motto są syntezą Roku Jubileuszowego. Miłosierni jak Ojciec (fragment Ewangelii wg św. Łukasza, 6,36) – te słowa są propozycja życia miłosierdziem, biorąc przykład z Ojca, który prosi o to, aby nie sądzić i nie potępiać, lecz wybaczać oraz dawać miłość i przebaczenie bez miary (por. Łk 6,37-38). Logo jest dziełem Ojca Marko I. Rupnika S.J. i prezentuje się jako mała suma teologiczna tematu miłosierdzia. Przywołując bardzo cenny dla Kościoła starożytnego wizerunek Syna, który bierze na plecy zagubionego człowieka, logo wskazuje miłość Chrystusa, który wypełnia tajemnicę swojego Wcielenia Odkupieniem. Wizerunek jest tak wykonany, aby ukazać Dobrego Pasterza, który dotyka aż do głębi ciało człowieka, czyniąc to z taką miłością, która przemienia życie. Jest jeszcze jeden szczegół, na który powinniśmy zwrócić naszą uwagę: Dobry Pasterz, w akcie całkowitego miłosierdzia, bierze na plecy ludzkość, ale Jego wzrok łączy się ze wzrokiem człowieka. Chrystus widzi oczami Adama, a Adam oczami Chrystusa. Każda osoba, kontemplując w Jego wzroku miłość Ojca, odkrywa w Chrystusie nowego Adama, a także swoje własne człowieczeństwo oraz przyszłość, która ją oczekuje. Cała scena umiejscowiona jest w formie tak zwanej mandorli (z wł. migdał). Forma ta również jest bardzo ważna dla ikonografii starożytnej i średniowiecznej, gdyż odwołuje się do obecności dwóch natur: boskiej i ludzkiej, w Chrystusie. Trzy koncentryczne kształty owalne o kolorze stopniowo jaśniejszym w kierunku zewnętrznym sugerują ruch Chrystusa, który wyciąga człowieka z nocy grzechu i śmierci. Z drugiej strony, głębia ciemniejszego koloru sugeruje również niepoznawalność miłości Ojca, który wszystko przebacza.
Informacje i materiały dotyczące trzecich Misji Parafialnych, odbywających się w parafii w dniach 01-08 października 2017 r.
Misje głosił o. Romuald Kszuk ISchP z Instytutu Ojców Szensztackich (duszpasterz Ruchu Szensztackiego Archidiecezji Warszawskiej i Diecezji Warszawsko-Praskiej, duszpasterz powołań, krajowy moderator Apostolatu Matki Bożej Pielgrzymującej).
Misje święte w naszej parafii miały już miejsce: pierwsze w lutym 1996 r. z okazji roku jubileuszowego, oraz drugie w październiku 2005 r. w związku z peregrynacją obrazu Jezusa Miłosiernego "Jezu, ufam Tobie". W parafii przeprowadza się je zazwyczaj co około 10 lat.
Liczba artykułów:
6
Informacja o cookies
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Dowiedz się więcej o możliwości wyłączenia plików cookies.
W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny AD 2015 - czyli w dniu 08 grudnia 2015 r. - rozpoczął się w Kościele Rok Jubileuszowy, związany z nadzwyczajnym jubileuszem Miłosierdzia - który trwał do niedzieli Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata AD 2016 czyli do dnia 20 listopada 2016 r.